Wokół Szlaku Jedwabnego
I. Spotkanie kultur
(Seria wykładów online zorganizowana przez Pracownię Kultur Szlaku Jedwabnego)
Rola szlaków handlowych zwykle daleko wykraczała poza proste zaspokojenie potrzeb materialnych danej społeczności, poza dostarczenie potrzebnych produktów i umożliwienie wymiany bądź sprzedaży własnych. Z perspektywy wieków znaczenie kulturowe szlaków przerasta ich czysto ekonomiczną wartość. Nawet towary, którymi dawniej handlowano, są obecnie cenne przede wszystkim jako źródło informacji o przeszłych kulturach.
Kupcy nie stanowili zresztą jedynej grupy korzystającej ze szlaków handlowych. Równie ważni byli m.in. ciekawi świata podróżnicy, wysłannicy, urzędnicy czy też mnisi, głoszący swą wiarę lub udający się do odległych krajów w poszukiwaniu nauk. Wszyscy oni przyczynili się do tego, że szlaki handlowe, a w szczególności miejsca postoju, oazy i miasta nierzadko stawały się tętniącymi życiem centrami wymiany intelektualnej.
Jednym z najbardziej znanych szlaków handlowych, do dziś silnie oddziałującym na wyobraźnię, jest Szlak Jedwabny. Nazwa ta może być myląca, gdyż nie mamy tu do czynienia z jednym szlakiem, ale raczej z siecią dróg lokalnych znajdujących się w Azji Centralnej i Wschodniej, a prowadzących do krajów basenu Morza Śródziemnego. Dodatkowo, droga morska połączyła szlak lądowy z jednej strony z krajami Azji Południowej, Południowo-Wschodniej i Wschodniej, a z drugiej – z południowo-wschodnim Śródziemnomorzem, Afryką Wschodnią i Arabią Południową. Nie dziwi więc, że niewiele osób brało na siebie trudy podróży po całym Szlaku Jedwabnym, w szczególności lądowym, a i handel tam się odbywający miał przede wszystkim lokalny charakter. Podobnie, nawet jedwab ani nie był jedynym produktem transportowanym po Szlaku, ani nie zawsze odgrywał tam najważniejszą rolę.
Planowane wykłady będą poświęcone różnym aspektom związanym ze Szlakiem Jedwabnym i wymianą kulturową, która się na nim i wokół niego dokonywała. Pierwszy cykl tych wykładów, który odbędzie się w roku akademickim 2020/21, daje wgląd w bogactwo zagadnień związanych ze Szlakiem Jedwabnym, ale z oczywistych względów nie wyczerpuje tej tematyki. Oprócz wprowadzenia do przedmiotu badań poruszone zostaną m.in. kwestie dotyczące sztuki, zabytków kultury piśmienniczej, religii czy też archeologii. Wszystkie te wątki będą kontynuowane i pogłębiane w przyszłości.
Niezmiernie cieszymy się, że dla tego pierwszego cyklu udało nam się pozyskać tak znakomitych prelegentów jak m.in.: prof. dr Diwakar Acharya (Oxford), dr Stefan Baums (Monachium), dr hab. Dragomir Dimitrov (Marburg), dr hab. Erika Forte (Kyoto), prof. dr hab. Hiromi Habata (Tokio), prof. dr hab. Marek Mejor (Warszawa), prof. dr hab. Monika Zin (Lipsk).
Wykłady odbywają się online (przy pomocy MS Teams) i są ogólnodostępne.
Osoby zainteresowane prosimy o kontakt pod adresem .
Harmonogram
27 listopada 2020 r. o godz. 17.00: prof. dr. hab. Marek Mejor, „Szlak Jedwabny: na skrzyżowaniu kultur”.
18 grudnia 2020 r. o godz. 17.00: prof. dr hab. Monika Zin, ,,Buddyjskie malowidła ścienne z rejonu Kuča na Północnym Jedwabnym Szlaku“.
22 stycznia 2021 r. o godz. 17.00: dr Stefan Baums, „Buddhist Manuscripts from Gandhāra: The Word of the Buddha and His Commentators“.
26 lutego 2021 r. o godz. 17.00: dr hab. Dragomir Dimitrov, „On the Buddhist Indus Script and Scriptures of the Sāṃmitīyas“.
12 marca 2021 r. o godz. 10.00: prof. dr hab. Erika Forte, „New Ruins in an Old Context: The Buddhist Site of Toplukdong (Domoko) in Khotan (7th–9th c. CE)”.
23 kwietnia 2021 r. o godz. 17.00: prof. dr Diwakar Acharya, „Bodhisattva Becomes Shiva: On the Trans-Himalayan Cult of Lokeshvara Worship and its Reinterpretation in Pre-Modern Times”.
7 maja 2021 r. o godz. 10.00: prof. dr hab. Hiromi Habata, „Lost Buddhist Culture Reflected in Tocharian Literature”.
14 maja 2021 r. o godz. 17.00: prof. dr hab. Max Deeg, „A 7th Century Record of a Gateway to India: The First Chapter of Xuanzang’s Datang Xiyu ji (Record of the Western Regions)”.
28 maja 2021 r. o godz. 17.00: prof. Steven Sidebotham, „ An Ancient Merchant’s Journey from India to Alexandria in Roman Times”.
- Szczegóły
- Kategoria: Wokół Szlaku Jedwabnego
- Odsłony: 870
A 7th Century Record of a Gateway to India: The First Chapter of Xuanzang’s “Datang Xiyu ji”
(“Record of the Western Regions”)
Max Deeg, Cardiff University
This talk is based on my research and translation of the famous monk-traveller Xuanzang’s “Datang Xiyu ji”, “Record of the Western Regions of the Great Tang”. I will focus on the first chapter (fascicle / juan) of the “Record”, which comprises the “description” of places along the Northern Silk Road from Kuča to Kāpiśī. In the first part of the talk, I will briefly introduce the “Record”, discuss its value as a source for historical studies and problematize a naïve reading of the text as a “documentary” of a journey. I am particularly critical of a conflation of the “Record” and Xuanzang’s biography which has led to a number of wrong assumptions about the nature of the text and the “history” of its author. As a case study I will then present and discuss Xuanzang’s “description” of Bāmiyān and its famous colossal Buddha statues to show how a deep and contextualized reading of the text asks for a careful reinterpretation of and interdisciplinary approach to the “Record”.
Max Deeg is Professor in Buddhist Studies at Cardiff University, United Kingdom. His research focus is on the history of Buddhism and its spread in and through Asia and on Buddhist narratives. He has published on the Chinese “pilgrim records” (Faxian, Xuanzang, Yijing, etc.) and is, at the moment, preparing a multi-volume translation and commentary of the “Record of the Western Regions”.
The Buddhas of Bāmiyān and Xuanzang
- Szczegóły
- Kategoria: Wokół Szlaku Jedwabnego
- Odsłony: 1159
An Ancient Merchant’s Journey from India to Alexandria in Roman Times
Steven E. Sidebotham, University of Delaware
This presentation traces the journey of an imaginary merchant (named Demetrius Petosiris) conveying a cargo from southern India to Alexandria in the Roman period. Our Demetrius never existed. Yet, someone like him did and while nobody probably ever travelled from southern India all the way to Alexandria in a single trip, Demetrius’ “journey” reflects one that several individuals would have made to transport a similar cargo along the maritime and overland caravan trade routes that linked southern India to Alexandria.
The lavishly illustrated power point presentation draws on the archaeological experiences of the presenter. Starting in Arikamedu, on the southeastern coast of India, Demetrius travels to Pattanam/Muziris on the southwestern coast of the subcontinent. From there he voyages to Qana’/Kani on the Indian Ocean coast of Yemen and changes ships for the difficult voyage up the Red Sea to Berenike. He spends some time in Berenike visiting old friends and recovering from his journey before crossing the desert to Quft/Koptos on the Nile. From there he travels down the Nile to Alexandria where he transfers his cargo to a colleague who will carry it to Ostia. Our story of Demetrius, exhausted by his long and arduous journey, ends with his recuperation in his friend’s Villa of the Birds in Alexandria.
Steven Sidebotham is a professor of archaeology and ancient history at the University of Delaware USA. He has been an active field archaeologist since 1972 and has engaged in fieldwork, both on land and underwater, in various capacities in 11 countries (Italy, Greece, Libya, Tunisia, Egypt, Israel, Jordan, Saudi Arabia, Yemen, Sudan and India). He has been co-director of the Berenike Project since its inception in 1994.
A female head made of local stone from the Isis Temple
- Szczegóły
- Kategoria: Wokół Szlaku Jedwabnego
- Odsłony: 1265
In this talk a little-known Indian script will be discussed, which since the 1880s was referred to under the descriptive name “Arrow-headed alphabet”, and which in later literature scholars preferred to call “Bhaikṣukī”. Some evidence recently discovered in several Tibetan works on calligraphy will be presented in support of the new hypothesis that the original name of this script must have actually been “Saindhavī”. It will be shown that the Saindhavī script was used predominantly by the Sāṃmitīya Buddhists or the Saindhavas who wrote their texts in a poorly attested Middle Indian language which may be called “Saindhavī”. Brief information will be provided about some newly identified canonical and post-canonical texts of the Sāṃmitīyas which until recently were either considered lost or no one was aware of their existence.
Dr. habil. Dragomir Dimitrov teaches and researches as a Heisenberg position holder at the Department of Indology and Tibetology, Philipps-Universität Marburg (Germany). He is interested in a wide range of fields such as Indian grammar, metrics, poetics, paleography, manuscriptology, Indo-Tibetan studies, Buddhist studies, Pali and Saindhavi literature, as well as modern Sanskrit.
Candrālaṃkāra, fol. 2a
- Szczegóły
- Kategoria: Wokół Szlaku Jedwabnego
- Odsłony: 2514
Lost Buddhist Culture Reflected in Tocharian Literature
(Hiromi Habata, International College for Postgraduate Buddhist Studies in Tokyo)
The Central Asian expeditions around the beginning of the 20th century brought us valuable manuscript fragments from the ruins along the Silk Road. The manuscripts are written in a variety of languages, among which the existence of unknown languages has attracted the attention of scholars. One of the unknown languages is called Tocharian, after the monumental decipherment of the language by the German scholars: Emil Sieg and Wilhelm Siegling. The Tocharian fragments reveal not only the lost valuable language of the Indo-European family, but also the lost Buddhist culture which flourished in the region of Kucha. Tocharian literature contains a variety of genres and also shows a range of Buddhist cultural dimensions. Besides the canonical texts in Sanskrit and Tocharian, Tocharian Buddhism conspicuously transmits to us the popular cultural heritage, such as Buddhist theatre and music.
Hiromi Habata, Prof. Dr. phil. habil.
She researched at LMU Munich and at Leipzig University after her study of Indology at Hokkaido University and at the University of Freiburg. Since 2020, she has been Professor at International College for Postgraduate Buddhist Studies in Tokyo. Her publications include: Die zentralasiatischen Sanskrit-Fragmente des Mahāparinirvāṇa-mahāsūtra, Marburg 2007; A Critical Edition of the Tibetan Translation of the Mahāparinirvāṇa-mahāsūtra, Wiesbaden 2013; Aufbau und Umstrukturierung des Mahāparinirvāṇasūtra, Bremen 2019; Olav Hackstein, Hiromi Habata, Christoph Bross: Tocharische Texte zur Buddhalegende, Dettelbach 2019.
Manuscript of the Tocharian Araṇemi-Jātaka (B77)
- Szczegóły
- Kategoria: Wokół Szlaku Jedwabnego
- Odsłony: 1005
New Ruins in an Old Context: The Buddhist Site of Toplukdong (Domoko) in Khotan (7th–9th c. CE)
(Erika Forte, Kyoto University)
Among the archaeological discoveries of the last decades in the oasis of Khotan (Xinjiang, China)—a thriving Kingdom along the southern branch of the Silk Road in the 1st millennium CE—the remains of the Buddhist monastery in Toplukdong, near Domoko, have provided new relevant insights for the study of Buddhist material culture of Ancient Khotan in the 7th-9th centuries CE.
This lecture offers an analysis of the excavated structures and presents an art historical assessment of the ancient monastic site, in view of the larger archaeological panorama of Buddhist remains of the oasis.
Professor Erika Forte teaches Art and Archeology of Eastern Central Asia at the Institute for Research in Humanities at Kyoto University as well as Chinese Art History and Chinese History at the Institute for Liberal Art and Science at the same university. From 1997 to 2005, she was a permanent member of the joint Italian-Chinese Archaeological Excavation Project on the Buddhist site of the Fengxiansi monastery in Longmen (Luoyang, PRC). Currently, her research focuses on the Khotan region.
Photo by Erika Forte
Strona 1 z 2